Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Απο την τέχνη της εξέγερσης στην εξέγερση της τέχνης και την αλληλεγγύη

Μπήκε Απρίλης και όμως ακόμα Δεκέμβρη έχουμε... Γιατί εκείνος ο ειδικός φρουρός πριν πυροβολήσει τον Αλέξη, μας σημάδευε όλους. Όπως όλοι οι μπάτσοι, πολλούς Δεκέμβρηδες πριν, όλους τους προηγούμενους χειμώνες, όλα αυτά τα χρόνια έχουν στο στόχαστρο τους όλες και όλους όσοι μολύνουν με την "διαφορετικότητα" και τις αρνήσεις τους το τοπίο της κοινωνικής γαλήνης και μιας δήθεν κανονικής ζωής. Μιας "γαλήνης" και μιας "ζωής" που όχι μόνο δεν υπάρχουν αλλά και που δεν γίνεται να υπάρξουν όσο στο ανθρώπινο γένος κυριαρχούν η καταπίεση και η εκμετάλλευση.
Μετανάστες και άστεγοι, πόρνες και ναρκομανείς, κάθε είδους τρόφιμοι, τσιγγάνοι και μικροπαραβάτες, "ανήσυχη" νεολαία, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές, οποιοσδήποτε αντιστέκεται στην εξουσία θα είναι μονίμως τόσο στο στόχαστρο όσο και κάτω από τα γκλομπ, τα χημικά και τις σφαίρες της καταστολής.
Δυστυχώς όμως εκείνο τον Δεκέμβρη ο κλήρος έπεσε στον 16χρονο Αλέξη... Αυτή ήταν και η σπίθα που άναψε την κοινωνική πυρκαγιά που απείλησε να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της υφηλίου. Μια εξέγερση που τάραξε τα στάσιμα νερά του εφησυχασμού, μια εξέγερση που έσπασε τη βιτρίνα της κανονικότητας και που έφερε στα όρια της τη Δημοκρατία.
Μια εξέγερση που εκφράστηκε μαζικά και δυναμικά, που αντιστάθηκε, συνωμότησε και επιτέθηκε στην Εξουσία, επικοινώνησε με το περιβάλλον της, δημιούργησε ανατρεπτικές καταστάσεις, στράφηκε προς τα έξω και βγήκε στο δρόμο, στάθηκε αλληλέγγυα στης γης τους κολασμένους...
Έκανε δηλαδή ότι θα έπρεπε να κάνει και σε ένα άλλο επίπεδο η τέχνη...

Μπήκε Απρίλης και όμως ακόμα Δεκέμβρη έχουμε και οι αρτίστες του διαχωρισμού ακόμα μέσα στη χειμέρια νάρκη μιας τέχνης αποκομμένης από το κοινωνικό γίγνεσθαι, μιας τέχνης μόνιμα υποταγμένης στο βωμό της κατανάλωσης, έγκλειστης στο στείρο περιβάλλον και τις ψευδαισθήσεις της. Κάποιες, απειροελάχιστες μόνο φωνές και αυτές φτηνής και εκ του ασφαλούς διαμαρτυρίας που γρήγορα ξεθώριασαν και αποτραβήχτηκαν στον γυάλινο κόσμο τους. Γιατί αυτή είναι η αστική τέχνη: αστραφτερή, γυάλινη και αποστειρωμένη. Και η όποια επίδειξη ευαισθησίας εκ μέρους των καλλιτεχνών της γρήγορα εξαργυρώνεται με δημοσιότητα και πωλήσεις.
Η τέχνη ή είναι κομμάτι της καθημερινής ζωής και ζωτικό κύτταρο της κοινωνίας ή ένα ακόμα εμπόρευμα με ημερομηνία λήξης που απλώς αγοράζεται και πωλείται -ή και που μπορεί να καταστραφεί επίσης. Χωρίς κοινωνική ελευθερία άλλωστε η δήθεν ελευθερία της έκφρασης παραμένει απλοϊκή προπαγάνδα.

Μπήκε Απρίλης και όμως ακόμα Δεκέμβρη έχουμε όχι μόνο γιατί ακόμα καίει η φλόγα της εξέγερσης στις καρδιές μας αλλά και γιατί λείπουν από δίπλα μας οι συλληφθέντες εκείνων των κινητοποιήσεων. Που το κράτος κρατά ομήρους προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό, που μέσω αυτών ματαίως εκβιάζει τις κοινωνικές εκρήξεις που μέλλονται.
Ο Αλέξης ήταν ένας -όπως και οι κρατούμενοι του Δεκέμβρη είναι πολλοί- από εμάς. Και ο Δεκέμβρης συνεχίζεται, τουλάχιστον μέχρι και την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων...


προορισμός η ουτοπία
όχημα η μουσική
όπλο μας η αλληλεγγύη

μαυρΑκόρντα

3 σχόλια:

  1. Τίποτα δεν τελείωσε ακόμα...
    Το ποτήρι της οργής και της κοινωνικής δυσαρέσκειας ξεχείλισε το Δεκέμβρη.
    Ότι όμως ξεκίνησε από τις στάχτες εκείνου του χειμωνιάτικου μήνα, ακόμα τώρα
    συνεχίζει να παίρνει σάρκα και οστά με πολύμορφες δράσεις συγκρουσιακού και
    μη, χαρακτήρα.
    Τα μαθήματα που πήραμε πολλά. Από την υποκρισία και την έκκληση των
    πολιτικών για "εθνική ενότητα" μέχρι τη ρουφιανιά και τη διαστρέβλωση της
    πραγματικότητας από τους δημοσιογράφους και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Από την
    αποκάλυψη (για άλλη μια φορά) του πραγματικού προσωπείου των "αριστερών", που
    το μόνο που έβλεπαν είναι Αμερικανούς πράκτορες και προβοκάτορες από την
    Ευρώπη, χαράζοντας δουλικά την γραμμή του κόμματος, μέχρι τους νοικοκυραίους
    μικροαστούς που φυλακισμένοι στα σπίτια τους με την τεράστια τηλεόρασή τους
    σκάλιζαν με τα χέρια τους τα πληκτρολόγια βλέποντας φοβισμένοι την παγωμένη
    οθόνη να βγάζει τις φωτιές του Δεκέμβρη και ζητώντας από τους προστάτες τους
    περισσότερη ασφάλεια χωρίς να καταλαβαίνουν ότι χώνονται σε πιο βαθύ κελί. Και
    ας μην ξεχάσουμε τους κάθε είδους αγανακτισμένους πολίτες, που έκαναν πράξη το
    "όπου δεν φτάνει το κρατικό χέρι, φτάνει το παρακρατικό...".
    Στο όνομα της ασφάλειας του πολίτη πάρθηκαν άγριας μορφής κατασταλτικά
    μέτρα με μοναδικό στόχο να τρομοκρατήσουν και να αποδυναμώσουν το κίνημα
    που βγήκε μέσα από την εξέγερση, ποινικοποιώντας την ίδια την εξέγερση,
    συλλαμβάνοντας διαδηλωτές και μη, χρησιμοποιώντας τη σωματική βία απέναντι
    τους, οδηγώντας τους σε προκατασκευασμένη ανακριτική διαδικασία και
    προφυλακίζοντάς τους χωρίς στοιχεία απόδειξης των "εγκληματικών ενεργειών "
    που διέπραξαν . Είναι ξεκάθαρο πλέον πως το "σωφρονιστικό" σύστημα λειτουργεί
    σαν φράγμα στο ποτάμι που λέγεται λαϊκή δυσαρέσκεια ή διαμαρτυρία Συνολικά
    έγιναν 268 συλλήψεις πανελλαδικά, εκ των οποίων 130 είναι μετανάστες, κατά την
    διάρκεια του Δεκέμβρη. Οι 42 από αυτούς παραμένουν στις φυλακές μέχρι αυτή
    τη στιγμή. Τα κατηγορητήρια στις παραπάνω υποθέσεις είναι πανομοιότυπα με
    κάποιες διαφοροποιήσεις. Δηλαδή μιλάμε για κακουργήματα τύπου: έκρηξη,
    κατασκευή-κατοχή εκρηκτικών και βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη και
    πλημμελήματα για διατάραξη κοινής ειρήνης, φθορά, αντίσταση και εξύβριση. Ενώ
    τους συλληφθέντες από την Λάρισα τους κατηγορούν με βάση τον τρομονόμο και
    για σύσταση συμμορίας. Όλα αυτά συνθέτουν στο να δημιουργηθεί το σκληρό
    προσωπείο της "δημοκρατικής" πολιτείας και ενισχύουν το επιχείρημα πως η χούντα
    δεν τελείωσε το '73.
    Ο διαχωρισμός έχει επέλθει και οι γραμμές χωρίζουν για τα καλά τους δυνάστες
    από τους κολασμένους. Σαν αποτέλεσμα της παραπάνω πολιτικής του κρατικού
    μηχανισμού, είναι επιτακτική η ανάγκη ενεργοποίησης όλων των δυναμικών που θα
    εκδηλώνουν την έμπρακτη αλληλεγγύη σε όλους όσους αυτή τη στιγμή βιώνουν την
    κρατική τρομοκρατία. Η δίωξη των συλληφθέντων της εξέγερσης μας κρατάει
    δεμένους και υποχρεωμένους απέναντι τους ώστε να μην αφήσουμε κανέναν όμηρο
    στα χέρια του κράτους.
    Μια ακόμα υπενθύμιση σε όλους αυτούς που θέλουν να ξεχαστεί ο Δεκέμβρης
    και ο δρόμος που άνοιξε μέσα από τις φλόγες...

    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
    ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
    ΑΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ

    TIMETRAP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Μες στους καθρέφτες των μαγαζιών / ολάξαφνα το βλέμμα μου γυρίζοντας βλέπω / το βλέμμα μου / την αδιέξοδη ματιά / του σφαζόμενου ζώου / κι όλα με στέλνουν / έρημο στην ερημιά μου / μαζεύεται σιγά σιγά η καταιγίδα / σηκώνω τα μάτια μου και τη βλέπω / θα ξεσπάσει" / (Καρούζος) / οι εκρήξεις μου δεν είναι απλά μια τρέλα / δεν είναι απλά μια αντίδραση μέσα στο χάος που φτιάξατε / είναι η ελπίδα μου και η δύναμη μου για να κινηθώ ενάντια στο μέλλον σας / κατηγορούμαι για σωρεία αδικημάτων / τετελεσμένων αποφάσεων έπεται συνέχεια / ζυγίστε με λοιπόν στο όνομα της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας / δεν έχουμε κανένα λόγο να επιστέψουμε στην κανονικότητα / η κανονικότητα βρωμάει / η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας / κρατείστε εσείς τα δικά σας / δεν είμαστε όλοι εδώ / λείπουν οι κρατούμενοι / τίποτα δεν τελείωσε / όλα συνεχίζονται / παντού καραδοκεί / ζωή μαγική / ...


    incognita sperans

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχει μόνο κίνηση. Κριτική, προβληματισμοί, ζητήματα, αυτοκριτική είναι τα εφόδια μας, εχθρός η στασιμότητα. Απέναντι μας ο γνωστός σε όλους μας κόσμος που βρίθει αρχηγούς, προέδρους, ειδικούς, καλλιτέχνες, επαγγελματίες και διαθέτει ακόμη περισσότερους σε αντιδιαστολή υπηκόους, μέλη, αδαείς, ερασιτέχνες, κουλούς. Όσο οι πράξεις και οι ιδέες μας δεν αναιρούν τα παραπάνω δίπολα, τόσο θα τρέφουμε τον ίδιο μας τον αυτοακρωτηριασμό. Δεν υπάρχει πλέον άγνοια μπροστά στις επιλογές που προσφέρει η βιομηχανία του θεάματος. Ήδη από μικρή ηλικία καλούμαστε να υποταχθούμε στην δύναμη της εικόνας ,των διαφημίσεων, της γενικευμένης καταναλωτικής απάθειας. Σπόνσορες μιας ζωής που μας διαφεύγει, υπουργοί πολιτισμού, δημαρχαίοι, ‘αγαπημένα’ μας προϊόντα, κάθε μικρή και μεγάλη εξουσία γύρω μας. Όλα αυτά, θρυμματισμένες εικόνες ενός κόσμου έξω από μας, μακριά από μας, μέσα μας.
    Χιλιάδες απαντήσεις απλωμένες μπροστά μας σε τιμή ευκαιρίας. Εκ των έσω αντίσταση, εναλλακτισμός, ναι μεν ένταξη στο σύστημα, αλλά φυγή από την πραγματικότητα, ψελλίσματα ανατρεπτικού λεξιλογίου, θόρυβος. Απέναντι σε όλα αυτά στεκόμαστε εχθρικοί και συνάμα παγερά αδιάφοροι. Στον κόσμο του φαίνεσθαι και του έχειν, οφείλουμε την ολοκληρωτική αποδόμηση των εννοιών που τον στηρίζουν. Στιγματίζουμε την καταισχύνη των εμπορευμάτων, όπου όλα έχουν την τιμή τους, ιδεολογίες, επαναστατικές ιδέες, είδη πρώτης, δεύτερης κ.ο.κ ανάγκης, επιλέγοντας την έλλειψη κάθε αντίτιμου σε κάθε εκδήλωση που συμπράττουμε. Προωθούμε την σαφήνεια των θέσεων μας, με την συνεργασία με εγχειρήματα που βασίζουν την δράση τους στην αυτοοργάνωση, την ρήξη και την αλληλεγγύη. Ούτε θετικά προσκείμενοι παρατηρητές, ούτε κριτές των πάντων εξ αποστάσεως, αλλά συνένοχοι σε κάθε κίνηση που εχθρεύεται το υπάρχον. Εδώ δεν χωράνε ιδεοληψίες, εμμονές, άβατο ιδεών και αδιαμφισβήτητα κατεληγμένες πρακτικές. Η ποσοτική και κυρίως ποιοτική ενίσχυση κάθε πολιτικού εγχειρήματος, όπως η διοργάνωση μιας βραδιάς σαν και αυτή, καθορίζει τα απτά αποτελέσματα της και την επιτυχία των στοχεύσεων της. Όλα αυτά μακριά από θεαματικούς όρους που τυποποιούν την μοναδικότητα και περιγελούν την συλλογικότητα. Καμία νότα από μόνη της δεν λέει τίποτα, όλα μένει να εξηγηθούν από την αρχή, και να βαδίσουν το δρόμο που εμείς επιλέγουμε. Αυτό αποκαλούμε κίνηση…


    incognita sperans

    ΑπάντησηΔιαγραφή